SAYGI VE HOŞGÖRÜ

SAYGI VE HOŞGÖRÜ

Bugün toplumumuzda şimdikilerin tanımıyla eksen kayması yaşıyoruz. bir depresyon bir asabiyet almış gidiyor. Tahammül kelimesi unutulmuş tabiri caizse adeta birbirini boğazlama safhasına gelmiş bulunuyor. Dün tanıdıklarımızı bugün tanıyamıyoruz. Gülümsemek hayal olmuş kahkahaları arar olduk. öyle ki birisi yakınımızda bir kahkaha atsa dönüp bakıyoruz acaba bu şahıs kafayı mı yedi diye derin derin düşünür olduk, bir anormallik üzerine tahminler yapar olduk.

   Bu moral isteklendirme eksikliğinin ortaya çıkmasında iki şeyin kaybolduğunu düşünüyorum;

SAYGI ve HOŞGÖRÜ.

Saygı:

1. Büyüklere, yaşlılara, değeri yüksek olanlara, kutsal bilinen kimselere, şeylere karşı duyulan, sevgi ve çekinmeyle karışık bağlılık duygusu.
2. Başkalarını rahatsız etmekten çekinme duygusu, inceliği.

Kelime anlamıyla bu tanımları görüyoruz. Çevremize baktığımızda acaba bu tanımların neresindeyiz? Evlerimizden sokaklara işyerlerimizden trafikten park yerlerine kadar hatta ibadethanelere kadar bu tanıma ne kadar uzağız?

Birimizi dinlemiyor anlamıyor hatta birbirimizden uzaklaştık. Pandemi adeta bahane oldu

1. Hoşgörü: .kendine aykırı gelse de her şeyi anlayışla karşılayarak olabildiğince hoş görme durumu.
2. felsefe terimi

Kendisininkilerle çelişse bile, başkalarının düşünce ve kanılarını özgürce dile getirmelerinden rahatsız olmama, onların geçerliliklerine karşı tepki göstermeme tutumu.

Unutulan bu özelliklerimizin tanımlarıyla yola çıktım. Olmamız gereken özelliklerimizi daha iyi anlamamız gerekir diye düşündüm. Yaşadığımız olayların fillerinin durumu ne olursa olsun sonuçta faillerinin biz olduğumuzu ve her fert olarak kendimizi düzeltip bu tanımların çerçevesine girersek bir çok olayın ortadan kalkacağını hatta hiç birine tevessül dahi etmeyeceğimizi umuyorum.

     Evimizden sokaklara işyerlerimizden bulunduğumuz her noktada dikkatli yaşamak için bu özelliklerimizi tekrar hatırlamak zorundayız.

    Yoksa üç günlük dünyamızı birbirimize zehir ederiz. Benden söylemesi…