Gençler hayalleriyle yaşlılar hatıralarıyla yaşar derler.Hatıralar yaşlandıkça insanlara koltuk değnekleri olurmuş.İnsanlar hatıralarına yaslanır ve öyle geride kalan günleri anlatır.
O GÜNLER GÜZELDİ BE
AHMET SEVEN
Gençler hayalleriyle yaşlılar hatıralarıyla yaşar derler.
Hatıralar yaşlandıkça insanlara koltuk değnekleri olurmuş.
İnsanlar hatıralarına yaslanır ve öyle geride kalan günleri anlatır.
Herkesin gelecekte hatırlayıp anlatabileceği hatıraları olmalı.
Onlar gönüllerimizin vazgeçemediği antika eşyalar gibidir.
Bizim hatıralarımız öyle görmezden gelinecek sıradan hatıralar değildir.
Hatırladığımızda yüreğimizi titreten hala ilk heyecanı veren anılardır.
Bugünkü kuşakta keşke şimdi onları görebilseydi veya görme imkânı bulabilseydi.
Bir değil bin kere hak verirdi.
Diyorlar ki zaman değişti.
Doğrudur.
Değişen sadece zaman değil ki
Şimdi dünle bugünü mütalaa edince anlıyorum ki insanı insan eden yaşadıklarıymış.
Yani insan yaşadıklarının bir anlamda tecrübelerinin çocuğuymuş.
Bizim beslendiğimiz sütle bugünkü neslin beslendiği süt aynı değil be kardeş.
Bizi yetiştiren şartlar ayrı bugünün neslini yetiştiren ayrı.
Hayatın içinde yetişmek farklı oluyor.
Biz özledi mi öyle sesimizle avunmaz bizzat kendimiz giderdik.
Ekranlardan hayali çay kahve yerine onları bizzat elimizle kendimiz ikram ederdik.
Elimizdeki ekranlarla değil, yanımızdaki akranlarla oynardık.
Arkadaşlıkta, dostlukta gerçekti.
Ne güzeldi o günler.
Hangi birini anlatayım bilmem ki
Hani derler ya o günkü gençliğim, şimdiki aklım olsa
O günkü samimiyet ve şimdiki imkânlar yan yana olsa olabilse.
O günler güzeldi be dedirten asıl sebep neydi biliyor musunuz?
Yani bizi kendimizden alıp o günlere götüren sebep?
Samimiyetti kardeşim samimiyet.