İstanbul’da ikamet edenlere bakın. Onbinlerce Samsunlu var, Karslı, Urfalı, Antalyalı, Sivaslı var...
Hakikattir ki İstanbulun esas nüfusunu Türkiye’nin dört bir yanından gelip yerleşen insanlar oluştuyor.
İstanbulun kendi nüfusunu toplasanız bir şehir etmez.
Burada yaşayanlara nerelisiniz dediğinizde hepisi de doğdukları şehirleri söylerler.
Fakat doydukları memleket İstanbuldur. Memleketlerinden kopup gelen bu insanlar burada iş yeri kurmuş, fabrika açmış, İşçi olmuş, memur olmuş, Belediye Başkanı olmuşlardır.
Dolayısıyla üzerlerine ne düşmüşse onu yapmışlardır.
Peki şimdi kalkıp bu insanlara git de bunları memleketinde yap demek ne kadar doğru olur?
Bir memlekete olan sevginizi o memlekete verdiğiniz hizmet ve emek gösterir.
Daneye sahip olmak isteyenin önce tarlada teri olmalıdır.
Direksiyonu önce otobüsün gerçek sahiplerine vermeyi tercih etmeli. Ancak eğer daha usta şoför varsa emniyetiniz açısından direksöyona usta şoförün geçmesini istersiniz.
Öyleyse otobüse sahip olanlar direksiyona geçmek için liyakat sahibi de olmak zorundalar. Direksiyona oturmak için otobüs sahibi olmak yeterli değildir.
Sizden daha iyisi varsa iyi olmak yetmiyor. Daha da iyi olmak gerekiyor.
Fakat yeterli olmadıkları halde arsızca önünüze geçip kurdukları düzenbaz oyunlarla ille de ben diyenlere de asla fırsat verilmemelidir.
Size ait bir hakkı elde etmek isterken haksızlık yapmak o hakkın değerini düşürmez fakat sizin değerinizi yerlere düşürür.
Memleketiniz kimliğinizi değil, ait olduğunuz coğrafyayı ifade eder. Kimlik ve kişiliğinizi yaptığınız işler belirler. Gönül her ikisinin de kimlik ve kişiliğinizi yansıtmasını arzu eder.