Evlerde beslenen hayvanlar üzerine düşünceler
AHMET SEVEN-SAMSUN BÜLTEN
2020 yılında dünya genelinde 102,60 milyar dolar değerinde 8,5 milyon tonluk evcil hayvan maması satılmış.
Bugünkü rakamlarla telafuz edecek olursak iki üç katını söyleyebiliriz.
Yani dev bir ticaret sektörü gelişmiştir.
Tabi bu sektör elindeki fırsatı kaçırmamak için sosyal proje adı altında faaliyetlere sponsor olacak bu altın yumurtlayan verimli alanı elinde tutmaya çalışacaktır.
Hayvanların sağlık üzerindeki etkileri sürekli gündemde tutularak evlerde bakımı teşvik edilecektir.
Hayvanları insanlara mahkum ederek hayvan sahiplerinin cebi bu sektöre kanalize edilecektir.
Bu yaparken günümüzün en önemli ihtiyacı olan başta stres olmak üzere birçok hastalıklara iyi geldiği söylenecektir.
Bunun için uzman kişilere makaleler yazdırılıp haberler yaptırılacaktır.
Dikkat ediyorum:
Evlerde hayvan beslemenin bir çok hastalığa iyi geldiği insanların stresini giderdiği üzerinde yaygın bir çaba gösterildiğini görüyorum.
Hayvan beslemenin insanların kalp sağlığına iyi geldiği doğrudur belki fakat evlerde tutsak hayatı yaşayan hayvanların kalp sağlığı ne olacak?
İnsanlar için de onların kalp sağlığına iyi geldiğini söyleyebilir miyiz?
Hayvanların varlığı insan stresini gidermesi gidermesi ne kadar sevindirici ise hayvanların stresini artırdığını düşünmek o kadar üzücüdür.
Cümleyi bir de tersinde okumak gerekmez mi?
Hayvanların kendi başına yaşama ve karınlarını doyurma yeteneğini ellerinden almak onlar adına bir suç teşkil ettiği anlamına gelmez mi?
Hep aynı ortamda kalmaya zorlanan hayvanlar mevsim şartlarına göre değişkenlik gösterememekte bağışık sistemleri altüst olmaktadır.
Hayat hiç bir zaman onların istediği gibi devam etmemektedir.
İnsanlar hayvanlarıyla yalnızlık hissinden kurtulurken hayvanlar tamamen yalnızlığa itilmektedirler.
İnsanlar birbirleriyle sosyal faaliyet gösterebilirken evlere mahkum edilen hayvanlar kendi cinslerinden uzak kalmaktadırlar.
Bunu bir cürüm olarak görmek istemiyor musunuz?
Peki doğal ortamlarından koparılıp genleri bozulan ve hiç büyümeyen bir bebek gibi tamamen insana bağlı yaşamaya mahkum edilen hayvanlar için kullanabileceğimiz insani bir ifade var mıdır?
Evlerde yaşamaya mahkum edilen hayvanların düşüncesi ne olacak?
Hayvanları köleleştirmek gibi bir ifade kullandım. Kölelik insanlara ait bir şey ise hayvan sahipleri hayvanlarına evlat gibi davranıp onları insanlardan ayırt etmemektedir.
Hatta bir çoğu kendi isim verdiği hayvanına kapek vs gibi ismin söylenmesini aşağılamak anlamında algılayıp taktıkları isimle zikredilmesini istemektedirler.
Taktığınız tasmalar boynuna geçirilen ipler ve yalnız sizin tercihiniz olan yiyeyecekler neyi ifade ediyor?
Hayvanları severek köleleştirmek ve severek öldürmek anlamına gelmiyor mu bu?
Her canlı kendi ortamında güzeldir.
Kuş havada balık denizde kedi köpek doğada...
Onların biz insanları kendi dünyalarında ağırlamak gibi bir şansı olmadığı gibi bizim de onları kendi dünyalarından alıkoymak gibi bir hakka sahip olmadığımız tartışmasız bir gerçektir.
Yüzyılın bencilliği insanın insandan uzaklaşıp itildiği yalnızlığı hayvanları evlere mahkum etmiştir.
Onlara yapılacak en anlamlı iyilik yani insanlık onları özgürleştirmek kendi dünyalarına kavuşturmaktır.
Azad edilmemiş bir hayvanın ömrü sahibinin ömrü kadardır.
Eğer sahibi erken ölürse o da onsuz yaşayamayacaktır.
Kısacası: Hayvanlar kimsenin oyuncağı, stres topu veya eğlenece aracı olarak görülmemelidir.
Onlara bu şartlarda duyulan sevgi çıkar sevgisi olmaktan öteye gidemeyecektir.
Gün boyu evlerde yapayalnız kalan hayvanların gözlerine nasıl bakabiliyorsunuz?
Onlar konuşamıyor dertlerini söyleyemiyor.
Siz olmadan yaşayamıyor.
Sizi sevmekten ve sevgi gösterisinde bulunmaktan başka yapacak hiçbir şeyleri yoktur.
Eğer bunu yapmaz agresif davranırlarsa başlarına nelerin geleceğini biliyorlar.
Şimdi onların gözünnün içine bakın empati yapın ve bir özeleştiride bulunun.
Bilmiyorum neler söyleyeceksiniz?