DÜNYADA NE KADAR İSRAF O KADAR ÖLÜM VAR

"Türkiye'de Ekmek İsrafı Araştırması" sonuçlarına göre tüm kesimlerin ortak kanaati; temel gıda olan ekmeğin çöpe atılmasının en kötü davranışlardan biri olarak görülmesidir. Araştırma, ekmek israfının kötü niyetten ziyade "ihmal ve bilgisizlikten" kaynaklandığını ortaya koymuştur.

Araştırmada, ekmeğin amacı dışında kullanılması, yani insan gıdası olarak tüketilmemesi veya çöpe atılması, israf olarak tanımlanmaktadır. Dolayısıyla insan gıdası olarak kullanılamayıp hayvanlara verilen ekmeklerin de israf edildiği kabul edilmektedir. Zira ekmeğin insan gıdası olarak tüketilmesi için un ve ekmek üretimi sürecinde yapılan işlemler; emek, maliyet ve zaman kaybına neden olmaktadır. Bu yüzden, doğrudan hayvan yemi olarak kullanılabilecek tahıl ürünleri yerine ekmeğin kullanılması ekonomik açıdan israf olarak değerlendirilmektedir.

Ekmeği çöpe atmanın sadece ekonomik açıdan değil her açıdan israf olduğunun toplumun tüm kesimlerince zaten bilindiği, ancak uygun saklama ve tüketme yöntemleri konusunda bir bilgilendirme ihtiyacı bulunduğu vurgulanmaktadır.

Araştırma sonuçlarına göre 250 gramlık standart ekmek üzerinden Türkiye'de;

Ekmek üretimi; günde 22.719 ton, yılda 8,29 milyon ton, günde 90,9 milyon adet, yılda 33,2 milyar adettir.

Ekmek tüketimi; günde 21.496 ton, yılda 7,85 milyon ton, günde 86 milyon adet, yılda 31,4 milyar adettir.

Ekmek israfı; günde 1.223 ton, yılda 447 bin ton, günde 4,9 milyon adet, yılda 1,79 milyar adettir.

İsraf oranı; üretilen ekmeğin % 5,4'u israf edilmektedir.

Bir günde israf edilen 4,9 milyon adet ekmeğin;

• 3 milyonu fırınlarda (% 62,1),
• 1,4 milyonu hanelerde (% 27,7),
• 0,5 milyonu personel ve öğrenci yemekhaneleri ile lokanta ve otellerde (% 10,2) israf edilmektedir.

Araştırma kapsamında görüşülen farklı kitlelerin temsilcileri, ekmek israfının başlıca nedenleri olarak;

• Ekmeğin ihtiyaçtan fazla alınmasını,
• Yemekhanelerde tercih edilen rol ekmeğin üstü açık veya ambalajsız olarak sunulmasını,
• Fırınlarda ihtiyaçtan fazla üretim yapılmasını,
• Ekmeğin uygun olmayan şartlarda muhafaza edilmesini,
• Bayat ekmeğin değerlendirilme yöntemleri hakkında bilgi sahibi olunmamasını göstermişlerdir.

İsrafın önlenmesi bakımından;