ŞULE YÜKSEL ŞENLER HANIMEFENDİNİN ARDINDAN

ŞULE YÜKSEL ŞENLER HANIMEFENDİNİN ARDINDAN

AHMET SEVEN

O dönemde İslami roman pek yoktu.

Herkes roman yazmaya cesaret edemiyordu.

Bunun iki sebebi vardı.

Birincisi sisteme karşı cüret, ikincisi roman yazmaya cesaretli olmak gerekti.

İslami kesimde roman pek yaygın değildi.

Hatta eleştiriliyordu.

Fakat dönem roman dönemiydi.

Duygularınızı bilgilerinizi roman yönüyle anlatma  dönemiydi anlayacağınız.

Biz Hekimoğlu İsmail’in (Ömer Okçu) Minyeli Abdullah romanını okuyarak bu güzel kokuyu aldık.

Çokta etkilendik.

Sonra Rahmetli Şule Yüksel Şenler Hanfendinin Huzur Sokağı romanını okuduk.

Uzunca bir romandı.

O günlerde bu kitaplar elden ele dolaşıyordu.

Bakmayın siz baskı ve yayınlanma adedine.

O yıllarda herkes roman alamadığı için elden ele dolaşarak daha çok okunuyordu.

İslami kesim bu romandan sonra kız çocuklarının adını Şule koydular.

Bu kitap çok kişiye ilham kaynağı oldu.

Konferanslarını dinlediler.

Hayallerini çoğalttılar.

O yıllar zor yıllardı.

Yazıp yayınladığınız her kelimenin bedelini ödemek zorundaydınız.

Bırakın açık ifadeleri burada ne demek istediniz diye soruyorlardı.

Hekimoğlu İsmail Romanına mekân olarak boşuna mı Mısırın Minye kentini seçmişti?

Şule Yüksel Hanfendi bugün Rahmeti Rahmana göçtü.

Bir mütefekkir, yazar, mütevazı bir kalem hanımefendisiydi.

Biz kendisinden razıyız.

Allah Rahmet eylesin mekanı Cennet olsun.

Okurlarına sevenlerine sabır ve başsağlığı diliyorum.