Kimi görsen gazeteci.
Eskiden çocuklar onca meslek arasında 'gazeteci' olacağım demekten çekinirlerdi.
Çünkü gazeteci olmanın zorluğunu bilirlerdi.
Bunu söylerken düşünmek gerekiyordu.
Peki bu kadar zor bir meslek ne ara herkesin harcı oldu?
Önüne gelen gazeteci...
Eline kalem alan mikrofon alan gazeteci.
Hatta ikisinden haberi olmayan da gazeteci.
Bu meslek hiç bu kadar basitleşmemişti.
Hele son günlerde gazeteci rüşvet ilişkileri gündeme gelince tamamen elde patlayıverdi.
Gazetecilerin toplumda bir itibarı vardı, güveni vardı hepsi eriyip gitti.
Hele gazeteci sıfatı altında karışık işler yapanlar....
Yalakalar dalkavuklar...
Ona buna yaltaklık yapanlar.
Kurdukları kıytırık internet siteleriyle abi yanındayım deyip arkasında bir çorba parası atarsın artık anlamında elini çenesinde gezdirenler...
Yaptıkları şantajı montajı avantaja çevirmek isteyenler...
Üç kuruşa haber yapıp haber silenler...
Çıkarı olmayınca dürüst gazeteci rolüne girenler...
Yapacak başka iş bulamayınca gazeteciliğe ilişenler...
Bu işi şahsiyetiyle yapmaya kalkışanları bu mahalle bizden sorulur anlayışıyla küçümseyenler...
Duayen takılıp burnundan kıl aldırmayan zamparalar...
Bitirdiniz ulan gazeteciliği.
Memleket gazeteci kaynıyor.
Fakat deniz kendinden olmayanı dışarı atar, kendinden alınanı bir gün geri alırmış.
Meslekler de öyle.
Şahsiyet yoksa gazetecilikte yok.
Aslında hiçbiri yok.
Ancak işin acı yanı gerçek gazeteciler üzülüyor.
İşin hakkını verenler kahrediyor.
Onun ötesinde herkes neyin ne olduğunu biliyor.
Zira işin hakkını verenler hala kendilerine gazeteci demeye zorlanıyorlar.
Aradaki fark bu.
20.06.2021 22:04:00