İNSAN UNUTMAZ

Bu büyük Millet kendisi için gayret göstereni asla unutmaz.

Doğru iş yapanı alır başına taç eder.

Yanlış iş yapanı bir duaya muhtaç eder.

Genelde de bu böyledir, yerelde de.

Vatandaş olup bitenlerden dersini de alır yeri gelince ders vermesini de bilir.

Vefa, gösterişsiz çıkarsız hizmet edenlere karşı duyulan ulvi bir duygudur.

Bu duygu yalnız insanlara değil, diğer canlılara da mahsus bir duygudur.

Mesela yaşadığınız köyde ilçede şehirde ülkede…

Kim bir iyilik yaptı da unutuldu?

Kim bir çivi çaktı da görmezden gelindi.

Yeter ki samimi olsun, içten olsun, gösterişsiz olsun…

Ön yargı ve nankörlük gibi nefsani duygulardan uzak her insan anlar bunu.

Siz insanların ayağına takılır diye bir çakıl taşını kaldırın.

Gün gelir o insanlar önünüze çıkan dağları kaldırırlar.

İyilikler elbette pazarlığa tabi değildir.

Öyle olsaydı bir çeşit ticaret olurdu.

Fakat o mutlaka sizi en fazla ihtiyacınız olduğu anda gelir bulur.

Hızır gibi yetişir.

Hızır da davet eden yine insanın kendidir.

Toprak üzerine düşen bir damla suya bir tutam çiçekle karşılık verir.

İyi şeyleri hep eskiye mal etmek yanlıştır. 

Her devrin kendine özgü değerleri vardır.

Bugün eskiyle mukayese edilmeyecek kadar güzel şeyler de var.

Eğer yaşadığınız dünyada güzellikleri geçmişe hapsederseniz içinizdeki iyilikleri azat edip açığa çıkaramazsınız.

Güzel insanlar kayboldu demek yanlış olur.

Geçmişte de şimdi de iyi insanlar hep oldu. 

Olmaya da devam edecektir.

Evet iyi insanlar hep vardır.

Zira siz varsınız ya.

Giden gitse de kalan siz olduktan sonra…