İYİLİĞİ ÇOĞALTMAK
İnsan olmanın insan olarak yaşayabilmenin en önemli yanı insanı sevmek.
Aynı bahçenin farklı rengi, kokusu olan çiçekleriyiz. Farklılıklarımız olsa da bir arada yaşama kültürü birbirimizi sevmekle başlar.
İyi insanlar olduğu gibi taş yüreklilerde var içimizde. Sevenler ve nefret edenler, üzenler ve üzülenler? İnsan kalabilmek insanca davranabilmek belki nefsimize zor gelse de ilk görevimiz.
Bugün bir bardak çay içmek, biraz dinlenmek, sıcaktan kaçıp bir gölge bulmak amacıyla bir çay bahçesine oturdum.
Bilirsiniz gündelik olarak bahçe işlerinde çalışan kadınlar vardır. Belki öğle arası vermek bir nebze dinlenebilmek için oturduğum çay bahçesinin hemen yanındaki yaya yolundaki banklara dört işçi kadın oturdu.
Yorgun oldukları her hallerinden belliydi.
Yorgunluk kahvesi diye bir kavram vardır. Veya bazen bir bardak çay size iyi gelir ya!
Hemen yanımdaki masada oturan orta yaşlı bir bayan ayağa kalkarak işçi kadınlara kibar bir dille seslendi.
"Merhaba, kolay gelsin, bir bardak çay içmek ister misiniz?"
Kadınlar bu teklife ilk başta çekinerek baksalar da sonrasında bu teklifi kabul ettiler.
Çayı ısmarlayan bayan ve işçiler bir on dakika kadar muhabbet ettiler. Sonrasında ise gülümseyerek, iyi dileklerde bulunarak, hoşnut olarak ayrıldılar. işçiler işlerine geri döndü, bayan masaya arkadaşlarının yanına oturdu.
Bir süre sonra hesabı ödemek için kasaya gittiğimde çayı ısmarlayan bayanı kasiyer ile konuşurken gördüm. Ismarladığı çayın parasını ödeyeceği sırada kasada oturan bey:
"Hanımefendi; siz ısmarladınız ama isterseniz çaylar bizden olsun." Dedi.
Bir güzel davranış daha. Yapılan iyi davranışa belki ortak olmak için kasiyerde bir nebze katkıda bulunmak istiyor belli ki. Yapılan iyilik artıyor.
Bu manzarayı görünce ister istemez söze girdim ve hem hanımefendiye hem de kasiyere yaptıkları davranış için teşekkür ettim? Gördüğüm manzaranın hoşuma gittiğini bu davranışların artmasını temenni ettiğimi söyledim. Ayaküstü kısaca konuştuk. İyiliğin, dostluğun, başkalarına değer vermenin üzerine kısa bir sohbetti bu.
Benmerkezci bir yaşantının her yerimizi sardığı bir dönemde yaşarken böylesi davranışlar görmek istiyoruz.
Başkasının derdiyle dertlenen, el uzatan, seven, saygı duyan insanımız arttıkça daha yaşanır bir dünyamız olacak.
Hadi güzel bir şiirle tamamlansın yazı:
Memleket isterim
Yaşamak, sevmek gibi gönülden olsun
Olursa bir şikâyet, ölümden olsun.
(CAHİT SITKI TARANCI)
Her zaman ki temennimle bitiriyorum:
"Sevgiyle kalın"
