Devlet kurumlarında görev yapanların bir kurum dili vardır.Kime nasıl hitap edileceği ve nasıl konuşulacağı bellidir.Bir müdürün kapıdan giren vatandaşa personeli de olsa yavrum, kızım, evladım, kardeşim şeklinde hitap etmesi asla kabul edilemez.
NE KONUŞTUĞUNA DİKKAT ET?
AHMET SEVEN
Devlet kurumlarında görev yapanların bir kurum dili vardır.
Kime nasıl hitap edileceği ve nasıl konuşulacağı bellidir.
Bir başkanın, müdürün, kapıdan giren vatandaşa personeli de olsa yavrum, kızım, evladım, kardeşim şeklinde hitap etmesi asla kabul edilemez.
Velev ki çocukları hatta torunu yaşlarında olsalar bile.
Bu hitap şekli samimiyet ifadesinden ziyade nerede görev yaptığını bilmezliktir.
Bilgi ve beceriksizliğini kamufle etmenin farklı bir yöntemidir.
Bir çeşit gizlenmedir, sığınmadır.
Ne var bunda diyerek itiraz veya düşünce beyanı yerine orada kullanılması gereken kelimelerin kullanılmasını beklemek daha akıllıca bir iştir.
Görev mahalline duygulardan evvel yönetmelik girer.
Elbette kişiler babacan olmalı fakat baba gibi davranmamalıdır.
Maalesef nerede hangi kelimeyi kullanmayı bilmeyen bilse bile umursamayan insanlarla karşı karşıyayız.
Birçok yerde böyle.
Pazar dili ayrı, sokak dili ayrı, kurum dili ayrı
Hangi birini sayalım.
Bizim ülkemizde dilde çok çeşitlilik var.
Hâlbuki insanlık dili birdir.
Pazar dilini kurumlara taşımak kurumun saygısına gölge düşürmektir.
Domatese gel abiii
Abla teyze lahanının kralı burda
Kızım kaç kilo patates istersin?
Amca, abi, emmi, dayı, yavrum kızım oğlum...
Bu nasıl bir uslüp?
Sanırsınız bütün akrabalar pazarda.
Pazar dilini kurumlara taşımayın.
Samimiyet başka bir şey
Cahilliğe gerek yok.
