Türkiye'den din adına konuşan ve gündem oluşturmaya çalışan din adamlarının arkasında kim var?
İslam dini Allahın dinidir. Allah yanılmaz. Binaenaleyh İslamın temel, zarurî, esasa ait hükümlerini beğenmeyip değiştirmeye kalkmak dolaylı şekilde dini inkar olur.
Türkiyede varlığını ve gücünü hâlâ sürdüren Derin devlet kesinlikle dinde reform istemektedir.
Ehl-i Sünnet İslamlığının yerine Fazlurrahman dinini getirmek istiyorlar.
Bunu açıkça yapamayacaklarını bildikleri için sinsice çalışıyor, taqiyye ve kitman yapıyorlar.
Bu konuda çok kalabalık kadrolar kurmuşlardır.
Hizmetlerinde ordu kadar Mutezilî bulunmaktadır.
O kadar cesur ve pervasızdırlar ki, hadîsleri bile AB norm ve standartlarına göre ayıklamışlardır.
Dinde reform için Feminist kadınları çalıştırıyorlar.
Avrupanın, ABD'nin, İsrailin istemediği İslam hükümlerini sinsice tasfiye etmekte, elemektedirler.
Cihad bunlardan biridir.
Şeriatsız bir İslam türetmek için gece gündüz faaliyet gösteriyorlar.
Halkı dünyevileştirmeğe çalışıyorlar.
İslamın riba=faiz yasağını delmişlerdir.
Sağlam Ehl-i Sünnet kültürüne sahip olmayan halk durumun farkında değildir.
İslamın ana sütunu olan namazı yıkmak için şeytanın bile hatırına gelmeyen planları, hileleri, düzenleri vardır.
Mihraplarda namaz kıldırma memurları?
Ümmet birliğini yıkmışlar, onun yerine İslamcılıklar Protestanlığı kaos ve anarşisini getirmişlerdir.
1950'lerdeki, 60'lardaki Ümmet şuuru yitirilmiştir.
Bugünkü bağımsız Baronluklar sistemi, Ehl-i Sünnetteki tek Ümmet birliğinin zıddıdır.
İslam tarihinde görülmemiş bir din istismarı=sömürüsü görülmektedir.
Ümmet birliği yokluğundan istifade ederek dinî bir cemaat sivil darbe teşebbüsüne bile girişebilmiştir.
Ehl-i Sünnet Müslümanları o kadar pasif hale getirilmiştir ki, bunca hürriyet olmasına rağmen İslam medreselerinin, tasavvuf dergahlarının, Ayasofyanın tekrar açılmasını bile talep etmiyor.
On milyonlarca Müslüman dedikoduların, entrikaların, dinî magazinlerin bağımlısı yapılmıştır.
Dinî ilimler, dinî hizmetler bazıları tarafından büyük ölçüde ticaret, zenginleşme, şahsî veya siyasî prestij edinme aleti ve vasıtası haline getirilmiştir.
Kur'anın azgınlık dediği büyük günahlar, pislikler ve isyanlar tufan halini almıştır.
Zina serbest bırakılmıştır.
Riba yaygın hale gelmiş ve fütursuzca alınıp verilir olmuştur.
İsraf ve sefahat korkunç boyutlara varmıştır.
Mâruf ile emr ve münkerden nehy farizası sanki tâtil edilmiştir.
Sapıklık, gaflet ve şaşkınlık o dereceye varmıştır ki, bozuk düzen iyi görülmekte, islamî sanılmaktadır.
Tashih-i itikad, namazın ikamesi, farzların cemaatle kılınması, İslam ahlakının hakim olması için gerekli ve yeterli faaliyetler ve propaganda yapılmamaktadır.
Bütün bu anlattıklarım tesadüfen, kendi kendine olmuş şeyler değildir.
Ehl-i Sünneti yıkmak için planlı, programlı çalışılmaktadır.
Dine hizmet perdesi altında din tahripçiliği yapılmaktadır.
Kendini dindar sanan milyonlarca Sünnî Müslüman ayda bir kere bile sabah namazına camiye gitmemektedir.
Sabahleyin camideki cemaat sadece on kişi ama imamın önünde iki mikrofon var. Biri sabit, biri yakasına mandalla iliştirilmiş seyyar mikrofon.
Son Cemaat-İktidar savaşı Müslümanların esef verici durumunu ortaya çıkardı.
Vehhabiler-Selefiler bir Halife seçtiler ama Sünnî Müslümanların lügatinde ve gündeminde Hilafet, Halife diye bir madde yok.
Yazık yazık yazık!.. On beşinci hicrî asır Müslümanlarının bir Salahaddinleri yok? Bir Şeyh Şâmilleri yok?
Ayakta uyutulmaya çalışılan Sünnî çoğunluk inşaallah uyanmakta çok geç kalmaz.
1912'de iç çekişmeler, siyaset fırtınaları, çoğu boş ve faydasız tartışmalar, hizipçilikler içindeki Osmanlı Müslümanları yaklaşan Balkan harbini görememiş, onun için hazırlanmamış, gerekli tedbirleri almamış ve imparatorluğun en kıymetli kısmı Rumeliyi birkaç hafta içinde kaybetmişti. Galip devletler arasında ihtilaf çıkmamış olsaydı, Edirneyi bile geri alamamış olacaktık.