Önce Şehre Kent, sonra Kasabaya İlçe, şimdi de Köye Mahalle diyecek kadar sığlaştık.
KÖYÜMÜ GERİ VERİN
AHMET SEVEN
Bir kelime daha yıldız gibi kayıp gitti lügatlerden.
Köy isminden bahsediyorum.
Köy kelimesi sıcaktı.
Ocaktı.
Sıcaktı.
Köktü.
Sahip çıkmaktı.
Sahip çıkılmaktı.
Tarihti geçmişti gelecekti
Ata demekti, gelenekti görenekti
Köy aynı zamanda şiir gibi bir kelimeydi.
Rüya gibiydi.
Şehirden kaçsak ona koşardık.
Özgürlüktü, bağlardan, ağlardan kurtulmaktı.
Saygıydı, sevgiydi, muhabbetti.
Köy kelime size ne etti?
Köylerin ismi mahalle olarak değiştirilince üzüldüm.
Köy kelimesi farklıydı, hem de çok farklıydı.
Tek hece üç harfti, aşk gibi bir şeydi.
Biz artık haydi toplanın bu Pazar köye gidiyoruz diyemeyecek miyiz?
Gideceğimiz ismin yanında köy yoksa ne çıkar?
Taşpınar Köyüne gideceğim demek mi güzel yoksa Taşpınar mahallesine demek mi?
Dağlar kadar demek az gelir dünyalar kadar farkı var.
Köy kelimesi bir yıldız gibi kayıp gitti.
Gönlüm bu kelimenin yokluğuyla huzursuz şimdi.
Önce Şehre Kent, sonra Kasabaya İlçe, şimdi de Köye Mahalle deyip şehri,kasabayı, köyü unuttuk.
Kentimiz, İlçemiz, Mahallemizde olsun.
Fakat köy var ya işte o.
O benim türkümdü, şarkımdı.
Evimdi barkımdı.
Bugünden düne, dünden yarına akan arkımdı.
Bana köyümü geri verin.
